viernes, 25 de marzo de 2016



                                                                                          женщина

Manos
con manos
 siguen siendo imanes.

Se esconde
una.
No quiere
hundirse
en esta humedad
turbada
tibia
eléctrica.

Pero sabe.
Sabe
que el NO 
es un muro mental.

Una jaula 
de humo
que el cuerpo
deseoso
y violentamente
sincero,
corta
atraviesa
rompe.









                                                                                                             Oh dolla' where art thou?


    Random corners.
    Slow footsteps.
    Gasping with
    reddish premonition.

    Twenty seconds ago
    I made 
    a fortuitous copy
    of your graphite
    past sentences.

    Even now,
    pinching myself
    with golden thorns, 
    anything
    that can wet these
    wrinkled bedsheets
    follows those 
    cloudy eyelids
    of yours.

    Let us overcome
    our soon departed heathwave
    Let us stick
    every spot and
    every line together.

    You and I
    And the crowded solitude.

    
    


                                                                                                                           Finders
       Sí ,tengo.
       Tengo otra vez
       este ombligo premonitorio.

       Un rostro golpeado
       por el viento azaroso
       y por látigos de 
       furtivos
       escasos
       ambiguos segundos.

       Sí, te veo.
       Sos la resaca duplicada
       -en tiempo y espacio-
       de aquel abrazo amputado.

       Y vamos 
       llenándonos de calle,
       vasos juegos papeles.
       Meras tapaderas.

       Te leo.
       No necesitás
       más que un placebo.
       Una sincera mentira
       húmeda
       presente
       tangible.

       Vos y yo 
       tenemos exprimidas
       las córneas
       y nuestros ángulos 
       deshabitados.

       Pero hoy
       Hoy soy toda lenitiva.
       Soy bálsamo
       en la comisura 
       de los labios.
       Ofrenda de papilas
       buscando
       en escombros
       geometrías.



domingo, 22 de diciembre de 2013

                   

                                                                                                                                                                    Random kill

                         Dedos son ventosas.
                    Pupilas son grifos.
                    Manos son bolsillos.
                   
                    Y hubiésemos
                        habríamos
                        hubiéramos

                    Punto
                           coma
                                   paréntesis

                    Y arranquemos
                    esa página.

                    Embuche de pretéritos.




                                                           
                                                                                                                               Tótems
                                                         

                                                              Montañas.
                                         Con pies y manos.
                                         Tierra y asfalto.
                                         
                                         Una maleta vacía.
                                         Polvo en los bolsillos.
                                         Hambre de mundo
                                         que se sale del cuerpo.
                                        
                                         Ansia.
                                         
                                         Ojos cegados
                                         de tanta luz.



                                         


                     Humo
              Humo rutinario
              Humo rutinario trivial
              Umberto Eco
              mirando la tele después
              de un largo día

              Y acá
              -ACÁ-
              Disfraces tantos
              como uniformes
              Y máscaras
              también
              con una sincera 
              ligereza
              de vasos risas anécdotas

              Desnuda. Desnuda.
              Todo el Universo
              Comprimido
              Compacto
              Encerrado
              En un puño
              En un puño golpeando
              Golpeando
              dispersión
              Tanta dispersión.


            

                 
                                                                                                                                                                 Storm ahead   
                                       

                   Tengo mis
             veinte dedos.
             Tengo mis dos ojos.
             Perfil. Espalda.

             Hombros
             que sombrean
             este rincón
             de la habitación.

             Tengo labios
             que besan dormidos
             húmedos secos
             vibrantes ansiosos.

             También quinientos días.
             Un libro
             de gestos
             mano pelo nuca
             sábana manta frazada
                      cubriendo
             palabra susurro gemido.

             Tengo. Tengo.
             Tenía.
             Una oración tuya
             en un bolsillo
             en un armario
             en otra calle primavera.